Eenvoud en duidelijkheid

Met alle ogen vandaag gericht op de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten, en mijn aandacht gefocust op de kwartaalcijfers van onze bedrijven, vandaag slechts een kort bericht.

Als waardebelegger beschouwen wij het als onze belangrijkste taak om grondig inzicht te krijgen in de bedrijven waarin we (mogelijk) willen investeren. Dit begint met een bezoek aan de website van het bedrijf, waar we een eerste indruk krijgen van hun producten, strategie en toekomstvisie.

We moeten echter kritisch blijven, want bedrijven presenteren zichzelf vaak in het meest gunstige licht; ze willen zichzelf als het ware verkopen.

De enige grotendeels objectieve informatie waar we op kunnen vertrouwen, vinden we in de cijfers van de jaarrekening. 

“If you get interested in a company and you read the annual report, you will have done more than 98% of the people on Wall Street. ” - Jim Rogers

Als je dan ook nog eens de nota’s bij de cijfers leest zit je waarschijnlijk in de top 1%.

De volgende stap is een analyse van het management en eventuele referentieaandeelhouders. We kijken hierbij naar het track record van de leiders: wat hebben ze in hun carrière bereikt? Hoe lang zijn ze al bij dit bedrijf betrokken, en hoeveel ervaring hebben ze in de sector? Dit geeft ons een indicatie van hun toewijding, expertise en vermogen om het bedrijf op lange termijn te sturen.

Daarna verdiepen we ons in de sector waarin het bedrijf actief is en maken we een concurrentievergelijking.

Factoren zoals klanttevredenheid, relaties met leveranciers en de interne bedrijfscultuur kunnen we inmiddels eenvoudig meten via internet – snel en efficiënt, iets waar vroeger weken onderzoek voor nodig waren.

Het gevaar vandaag is geen gebrek aan informatie, maar juist een overdaad. Als belegger moeten we steeds vaardiger worden in het herkennen van essentiële informatie, en in het onderscheiden daarvan van ruis.

Wanneer we een goed beeld hebben van het bedrijf en zijn positie in de markt, proberen we op basis van alle verzamelde cijfers en verwachtingen een waardering aan het aandeel te geven.

Uiteraard richten we ons op bedrijven die volgens ons ondergewaardeerd zijn.

We starten met relatieve meetmethoden, zoals koers-winstverhoudingen, koers-boekwaardeverhoudingen en EV/EBIT, en vergelijken we deze met de concurrentie en met het eigen verleden van het bedrijf.

Pas daarna stappen we over op andere waarderingsmethoden, zoals een discounted cashflow (DCF) of een omgekeerde DCF. We bekijken ook de reproductiewaarde, oftewel wat een concurrent zou moeten betalen om een soortgelijk bedrijf op te richten. Verder gebruiken we de EPV (Earnings Present Value) van Greenwald en de formule van Graham. Elke methode heeft zijn eigen waarde, afhankelijk van het type bedrijf.

Hoewel dit proces intensief kan zijn, biedt het ons de helderheid en zekerheid die we nodig hebben. Als een bedrijf te complex of ondoorzichtig blijkt, plaatsen we het eenvoudigweg op de "nee-stapel". Zoals Warren Buffett zegt:

“Ik zoek geen hordes van 120 cm om over te springen; ik zoek hordes van 30 cm waar ik over kan stappen.”

Met andere woorden: zoek naar eenvoud en duidelijkheid. Er zijn genoeg kansen op de markt om te kiezen voor bedrijven die begrijpelijk en analyseerbaar zijn.

En een andere quote van Buffett:

"Je krijgt geen extra punten gewoon omdat iets moeilijk is om te doen"

En om af te sluiten nog een uitspraak die benadrukt dat we ook niet moeten oververeenvoudigen:

“Maak alles zo simpel als mogelijk, maar niet simpeler.” - Albert Einstein

Volgende week dinsdag maak ik nog eens een 3P-check, deze keer kies ik voor Meta (Facebook) na een discussie op X.