Verstandelijk eenvoudig, emotioneel moeilijk

Waardebeleggen is intellectueel gezien waarschijnlijk de makkelijkste vorm van beleggen

Je zoekt iets dat €1 waard is en je koopt het enkel en alleen als het te koop is voor €0,6 of minder, waarna je geduldig wacht tot de waarde en de prijs overeenkomen, waarna je je winst neemt. Dit is in wezen de meest simplistische vorm van hoe je waardebeleggen kunt voorstellen.

Uiteraard is het niet enkel dat, want je zoekt natuurlijk ook steeds naar kwalitatieve bedrijven en de manier waarop je de waarde bepaalt is ook steeds gespekt met "inschattingen". Al doe je deze inschattingen aan de hand van zoveel onderzoek als maar mogelijk is, het blijven schattingen. De toekomst is onzeker, en daardoor is ook de evolutie, de waarde en de beurskoers van het bedrijf onzeker. Kortom, ook als waardebelegger blijf je ondanks al onze analyse steeds berekende gokjes plaatsen.

Margin of Safety

Net daarom is de 'margin of safety' zo belangrijk. Deze zorgt ervoor dat je een bepaalde foutenmarge in je schattingen mag hebben, en dat je enkele tegenslagen kunt verdragen, en toch nog met winst uit een belegging kunt komen. Dit is ook de reden waarom waardebeleggen zo goed werkt.

Het klinkt allemaal heel rationeel en makkelijk. "Buy low, sell high"... Is er een andere manier van beleggen? In theorie wil iedereen laag kopen en hoog verkopen, ongeacht welke vorm van beleggen ze zichzelf toedichten (behalve de shorters, die doen net het omgekeerde, maar volgen dezelfde manier van denken).

Maar zoals Yogi Berra zei: "In theorie is er geen verschil tussen praktijk en theorie, in de praktijk wel".

Met andere woorden, waarom wordt waardebeleggen dan niet veel meer toegepast, en waarom wordt er toch nog steeds hoog gekocht en laag verkocht en slikken mensen zulke verliezen?

Waardebeleggers lijken het vaak fout te hebben

Het antwoord is simpel: als waardebelegger lijkt het voor een groot deel van de tijd alsof je het fout hebt.

Ik verklaar me nader aan de hand van een grafiek.

De grafiek hierboven stelt het koersverloop van een aandeel voor.

Als waardebelegger kijken wij steeds naar de waarde van het aandeel (de groene lijn). Noteert het aandeel voldoende onder deze groene lijn, dan gaan we over tot aankoop. Noteert het aandeel boven de groene lijn, ofwel zijn intrinsieke waarde, dan gaan we over tot verkoop.

Maar zoals u op de grafiek kunt zien, wil dat ook zeggen dat voor een groot deel van de tijd het lijkt alsof we een verkeerde beslissing hebben genomen. Bijvoorbeeld, na onze aankoop "a" daalt de koers eerst nog 20% verder gedurende 6 maanden. Gedurende al die tijd lijkt het erop dat onze aankoop een foute keuze was. Het is niet leuk om tegen een verlies aan te kijken.

Daarna volgt de stijging; de markt begint de waarde te herkennen en we gaan gestaag omhoog. Na opnieuw een 6-tal maanden passeren we onze originele aankoopprijs. Nog eens 12 maanden later komen we op het verkooppunt aan. We kunnen verkopen met een winst van 60%.

Maar zelfs na onze verkoop van positie 'a' blijft het aandeel nog verder stijgen en gaat het in 6 maanden tijd nog 30% hoger voordat de daling weer begint.

In het bovenstaande voorbeeld betekent dit dat het gedurende een periode van 2,5 jaar maar liefst 1,5 jaar leek alsof de keuze voor zowel aankoop als verkoop foutief was. Meer dan de helft van de tijd leek het alsof de waardebelegger niet wist wat hij deed.

Bovenstaande is een typisch verloop voor elke waardebelegger; hij koopt en verkoopt in principe te vroeg. De reden hiervoor is ook simpel: elke waardebelegger is er zich van bewust dat het geen zin heeft om te proberen een bodem of een top te voorspellen; je zult deze nooit kennen. Wie kan van tevoren zeggen of een aandeel niet verder zal dalen of stijgen?

Daarom besteedt de waardebelegger zijn tijd niet aan het raden van de koersevolutie, maar houdt hij (of zij) zijn focus vooral op de groene lijn, namelijk de intrinsieke waarde. Zolang deze gelijk blijft en bij voorkeur stijgt, zoals in het bovenstaande voorbeeld, ligt hij niet wakker van de koersevolutie.

Anders wordt het als we in het onderstaande scenario terechtkomen.

Ook hier koopt de belegger fors onder de intrinsieke waarde (groene lijn), maar hier is de intrinsieke waarde dalend. Zodra de koers hierboven de intrinsieke waarde staat, zou je direct moeten overgaan tot verkoop.

Zulke scenario's komen ook voor en zijn net datgene wat waardebeleggers zoveel mogelijk proberen te vermijden. Ook hier is het de margin of safety die je moet beschermen. Als je kunt verkopen boven de aankoopprijs, des te beter; zo niet, dan moet je met verlies verkopen voordat de waarde van het bedrijf op 0 komt.

Hou de waarde in het oog, niet de beurskoers

Als u deze grafieken in gedachten houdt, en dan met name de groene (waarde) lijn, zal dit u door veel beursstormen helpen. De koersbewegingen moet je niet bekijken als verliezen in je portefeuille; dit is slechts volatiliteit.

Het echte verlies is het permanente verlies van kapitaal, namelijk wanneer de waarde daalt en je gedwongen wordt om te verkopen. Dat is dan ook de reden waarom we ook de kwaliteit van het bedrijf in overweging nemen.

PS: Mis onze levenslange 20% korting of Verdubbelabonnement niet! Alleen beschikbaar tot 29 april – grijp nu je kans.