Wat is de waarde van "voor altijd" bedrijven?

Value investing kende geen geweldige periode. Met tech- en kwaliteitsaandelen die ons het nakijken geven qua rendement, lijkt het wel alsof je fout bent door te kiezen voor goedkope(re) bedrijven.

Zelf ga ik altijd op zoek naar de meest gunstige mix van kwaliteit en prijs, zoals Greenblatt het ons leerde met zijn Magische Formule. Al onderzoek ik de bedrijven liever wat dieper dan te vertrouwen op enkel zo'n formule. Zwakke bedrijven blijf ik vermijden, omdat de kans dat die een value trap zijn, te groot is.

Een zo hoog mogelijke kwaliteit, maar wel tegen de juiste prijs, is wat ik zoek. Die bedrijven vormen de kernposities in mijn portefeuille. Daarnaast koop ik ook degelijke en goede bedrijven die gewoon te goedkoop zijn en waar we in de eerste plaats rekenen op koerswinst. Als ik niet overtuigd ben van uitzonderlijke kwaliteit, betaal ik namelijk niet graag voor groei.

Ik lees steeds vaker dat je gewoon ETF's, dividendaandelen of kwaliteitsbedrijven moet kopen en deze voor altijd moet bijhouden. Met echter de grote focus op big tech en kwaliteitsaandelen...

Wie kan tegen het kopen van kwaliteitsbedrijven zijn?

Wie kan tegen het kopen van kwaliteitsbedrijven zijn? Het zal veel miserie besparen bij heel wat beleggers. Ik herhaal nogmaals dat ik ook voorstander ben van deze kwaliteitsbedrijven en deze constant zoek voor onze portefeuille, maar niet tegen eender welke prijs. Als je deze te duur betaalt, leg je je eigenlijk op voorhand vast aan een lager rendement.

Maar ik had toch enkele overwegingen over het waarderen van deze hoogst kwalitatieve bedrijven. De waarde van een bedrijf definiëren we als de waarde van de toekomstige kasstroom die het bedrijf ons kan opleveren, verdisconteerd naar de huidige waarde. 

In die kasstroom zit dan het dividend dat ze ons als aandeelhouder uitbetalen, eventuele inkoop van eigen aandelen (als dit onder de faire waarde gebeurt; zo niet, is het waardevernietigend) en ook het geld dat opnieuw wordt ingezet voor groei. Als het een kwalitatief bedrijf is dat hoge rendementen kan realiseren en nog kan groeien, dan hebben we eigenlijk graag dat het dat geld zoveel mogelijk intern investeert en zo weinig mogelijk uitkeert.

Dit zijn het type bedrijven waarvan Warren Buffett zegt dat zijn favoriete periode om deze te houden "voor altijd" is. Dit gevoel hebben wij ook bij onze kwaliteitsbedrijven in de portefeuille en bij de holdings.

Wat is de waarde van kwaliteitsbedrijven?

Maar als we deze bedrijven echt van plan zijn om voor altijd bij te houden, wat is dan de waarde van deze bedrijven voor ons als belegger? Moeten we dan nog steeds de waarde bepalen aan de hand van de toekomstige kasstromen voor het bedrijf?

Als we nooit kunnen profiteren van de meerwaarde van de aandelen die de ingehouden cashflow oplevert, omdat we nooit verkopen, heeft dit dan ook echt waarde voor ons?

Of moeten we de waarde van deze "voor altijd" bedrijven gaan bepalen op basis van wat wij er als belegger uithalen, de dividenden? Is de waardering van "voor altijd" bedrijven dan niet het beste op basis van een dividend discount model te maken?

Het gekke effect zou zijn dat je met deze waardering kwalitatieve bedrijven die kunnen groeien door te herinvesteren lager zou gaan waarderen dan bedrijven die op het einde van hun groei zijn en hun cash uitkeren.

Het is dus een redenering die niet klopt, maar toch blijft de vraag: wat heb je eraan als belegger dat je wel steeds rijker wordt omdat de aandelen in waarde toenemen, maar dat je zonder te verkopen geen gebruik kunt maken van deze toegenomen rijkdom? Of als je net moet verkopen op een moment dat de beurskoers fors onder die toegenomen waarde noteert?

Niet enkel kapitaalopbouw

Ondertussen, na vele jaren beleggen, sta ik nu niet meer alleen aan de kant van vermogen opbouwen. Zolang je in de opbouwfase zit, zal bovenstaande problematiek je worst wezen en is een goedkopere beurs net een cadeau.

Waarom stel ik me deze vraag nu? Mijn vrouw en ik kochten begin dit jaar een nieuwe woning, een prachtig huis, maar 30 jaar oud waardoor er wel enkele vernieuwingen nodig waren. Als belegger heb ik geen vast loon, dus lenen bij de bank lukte maar voor een klein deel. Met andere woorden, onze vorige woning (waarop nog een lening zat) en mijn beleggingen moesten voor dit nieuwe huis en de veranderingen betalen. Kortom, het geld moest relatief ongepland uit de beurs komen.

Ik hoef u niet te vertellen dat dit qua timing geen goede periode is, zeker nu small & midcap value (waar ik in beleg naast holdings en vastgoed) echt sterk ondergewaardeerd is. Nu heb ik altijd wel een cashbuffer, maar die was natuurlijk niet voorzien op deze uitgaven.

En dan kijk je toch anders tegen een aantal zaken aan, namelijk wat is de waarde van 'voor altijd' bedrijven als net de beurs tegenzit wanneer je geld nodig hebt?

Deze ervaring bevestigde opnieuw mijn overtuiging dat een gezonde mix tussen kwalitatieve en goedkope bedrijven de manier is om mijn portefeuille in te delen. De kans krijgen om af en toe geld van tafel te halen is niet te onderschatten. Daarnaast is het soms ook makkelijker om 3 bedrijven te vinden die +25% tot +30% doen (na elkaar) dan 1 bedrijf dat in dezelfde periode verdubbelt. Waarom zou je je beperken tot slechts één van beide? In mijn ogen is beide waardebeleggen, iets kopen voor minder dan wat het waard is.