Deze week
Deze week kregen we de cijfers van drie bedrijven te verwerken:
Ook heel wat kort nieuws te rapen deze week, met hieronder berichten over Somero, Cake Box, K+S, Stellantis, Luceco, Manitou en Exor.
Tellen we nog mee
Het is algemeen geweten dat ik een voorkeur heb voor kleinere bedrijven. Simpele, duidelijke verhalen die je ook echt kan inschatten zoals een ondernemer. Bij mij is het beleggen ontstaan uit een liefde voor bedrijven.
Ik ben ook groot voorstander van beleggen in familiebedrijven of bedrijven met een betrokken strategische aandeelhouder. Ik wil dat er iemand oprecht begaan is met het bedrijf, en niet enkel huurlingen, hoe goed zij en hun intenties ook mogen zijn. Ik wil weten wie er wakker ligt van het bedrijf, zoals dat ook het geval is bij kleinere ondernemers.
Die twee aspecten kunnen zich ook tegen je keren, zoals we de afgelopen tijd al een aantal keer hebben mogen ondervinden, van dichtbij of wat verder weg.
Jullie kennen mijn visie op wat er gebeurd is bij Euronav, nu CMB.Tech. Ik vond en vind dit nog steeds een flagrant geval van het met de voeten treden van de rechten van de minderheidsaandeelhouder. De familie Saverys draaide hun CMB.Tech zwaar overprijsd in de nek van alle aandeelhouders, terwijl ze tegelijk het tankerbedrijf, waar ze net aandeelhouder van waren geworden, onder hun gat uit verkochten.
Een andere telg van de familie wil Exmar van de beurs halen, en toen hij op verzet stuitte, haalde hij de vuile truk boven: via een dividenduitkering de kleine aandeelhouder ontmoedigen. Hij had zelf geld nodig om de overname te betalen, vandaar dat dividend, met de keuze tussen cash of aandelen. Dat de kleine belegger daar 30% roerende voorheffing op betaalt en hij niet, is mooi meegenomen. Hij laat zijn dividend immers in aandelen uitbetalen en ontvangt de 30% in cash, waarmee hij z’n overname kan financieren.
Door de omvang van het dividend, 35% van het bod, zijn alle kleine aandeelhouders plots een flink stuk armer door de roerende voorheffing.
Bij D’Ieteren zagen we iets gelijkaardigs: een heel groot dividend, omdat één telg van de familie de andere wilde uitkopen. Opnieuw betaalde de kleine belegger de prijs, letterlijk, via de roerende voorheffing.
Dat Marc Coucke Smartphoto van de beurs plukt aan, in mijn ogen, een spotprijs, kan je hem eigenlijk niet kwalijk nemen. Wij hebben als beleggers collectief die opportuniteit aangeboden. En bovendien heeft hij het nog netjes gedaan in vergelijking met andere verhalen.
Iets anders zien we nu in Engeland gebeuren met Anexo. De meerderheidsaandeelhouders willen Anexo van de beurs halen. Dat willen ze doen via een nieuwe vennootschap, Bidco, die de aandelen zou overnemen in ruil voor niet-genoteerde kredietcontracten of aandelen in deze niet-beursgenoteerde Bidco. Ze bieden bovendien een fractie van de waarde, namelijk GBp 60. Die prijs baseren ze op een moment net na de hele tarieven-tumult rond Trump, een absoluut dieptepunt, terwijl het aandeel zich sindsdien snel herstelde.
Omdat ze op verzet stuiten, heeft Anexo zelf nu een tender offer uitgeschreven voor 20% van de aandelen aan GBp 60, 13% onder de beurskoers voor dit bekend werd gemaakt. Waar hebben we eerder gezien dat een tender offer onder de beurskoers wordt gedaan? De enige reden waarom beleggers dit nu overwegen, is omdat als ze voldoende aandelen binnenhalen via deze tender, ze Anexo vervolgens alsnog van de beurs kunnen halen via die waardeloze kredietcontracten.
Dit is een regelrechte hold-up van de minderheidsaandeelhouders. Ondertussen hebben de minderheidsaandeelhouders al de autoriteiten en de beurs aangeschreven. Als de grootaandeelhouders van Anexo hierin slagen, dan is de Londense AIM-markt van vandaag op morgen oninvesteerbaar.
Ik volg dit alles met veel interesse via Iggy on Investing op X of zijn Substack.
Beleggen is er voor iedereen, maar ik begin professor emeritus Roland Van der Elst stilaan te geloven wanneer hij zei: "De beurs is er niet voor u." Nochtans was het diezelfde professor Van der Elst die zijn volk leerde beleggen.