Hebzucht, hebzucht, hebzucht

weekoverzicht 26 2025 + marktoverzicht juni.

Voor het onderstaande marktoverzicht heb ik echt gevochten om mijn buikgevoel, gebaseerd op meer dan 25 jaar ervaring, op papier te zetten zonder als doemspreker over te komen. Dit omdat ik zelf met een zeer dubbel gevoel zit.

Ik herhaal ook een deel dat ik vorige maand schreef, omdat wat ik deze maand wil vertellen daarop voortbouwt.

De beurs is altijd gedreven geweest door twee emoties: hebzucht en angst. Ik ben er ook van overtuigd dat dit op lange termijn zo zal blijven. Maar als we naar kortere periodes kijken, en dat kunnen evengoed meerdere jaren zijn, dan is de beurs toch wel veranderd.

Vroeger volstond het om aandelen te kopen op basis van hun waardering. Als iets goedkoop genoeg was, was het simpelweg een kwestie van tijd voor andere beleggers dit ook zouden opmerken, het aandeel begonnen te kopen en de koers weer steeg naar een redelijk niveau. Bij een forse koersstijging nam hebzucht (en soms pure euforie) het over, het aandeel schoot dan door tot boven zijn intrinsieke waarde, en viel daarna weer terug, waarbij de cyclus soms opnieuw begon.

Vandaag is kopen puur op waardering niet meer voldoende. Waardering blijft de belangrijkste factor voor je rendement. Ik weet dat vaak wordt beweerd dat het draait om ROIC, het rendement op het geïnvesteerde kapitaal, maar ik ben het daar niet mee eens. Zoals de beroemde baseball coach Yogi Berra zei: "In theory there is no difference between theory and practice - in practice there is"

Er zijn steeds minder beleggers die écht nadenken, en wie dat wel doet, focust vaker op groei, kwaliteit, en dus ook op momentum. De markt wordt steeds meer gedreven door algoritmes, waarvan passief beleggen het eenvoudigste is namelijk: "Ik heb geld, dus ik koop."

We zien een uitstroom uit actieve fondsen ten voordele van passieve fondsen. Of anders gezegd: we gaan van beleggers die nadenken over hun keuzes (met wisselend succes) naar beleggers die simpelweg volgen.

Aan de ene kant heb ik het volste vertrouwen in mensen, bedrijven en de toekomst op lange termijn. Echter, de huidige gang van zaken maakt me angstig op de korte of middellange termijn.

Laat het wel duidelijk zijn: over de bedrijven in onze portefeuille ben ik niet angstig. Die zijn over het algemeen zo goedkoop dat ik tevreden ben met het rendement dat ze bieden puur op hun bedrijfsvoering. Een herwaardering is niet eens nodig, al is het natuurlijk een mooie bonus.

Mijn onrust vandaag gaat vooral over de mentaliteit die heerst op de beurs. Amerika heeft zich gemengd in het conflict in het Midden-Oosten door Iran te bombarderen, en zelfs dat was niet genoeg om angst in de markt te brengen. De reactie was opvallend lauw, misschien ook wel terecht.

Zijn beleggers slimmer geworden en kunnen ze beter de toekomst voorspellen? Natuurlijk kan niemand de toekomst voorspellen, al zijn de verhalen van Nostradamus soms ongelooflijk. Zijn het dan misschien computers die beter zijn in patroonherkenning? Toch reageerden de markten bij eerdere oorlogen veel negatiever, dit wijkt dus net af van het patroon.

Ik denk dat we het niet te ver moeten zoeken en dat we gewoon terug moeten naar de twee basisemoties kijken: angst is er nauwelijks meer, hebzucht des te meer. Elke dip of kleine correctie wordt gretig opgekocht. Dat gaat goed tot beleggers geen geld meer hebben om de dip te kopen. Voorlopig lijkt er nog genoeg geld aan de zijlijn te staan, of wordt het, zoals ik vorige maand al schreef, geplukt uit actief beheerde fondsen.

De vraag die ik me stel is: welke zwarte zwaan is er nodig om angst te laten terugkeren en de beurzen écht langdurig lager te zetten?

Af en toe een correctie, of zelfs een crash, is gezond. Maar wat we de laatste jaren zien, met correcties of zelfs de covid-crash die binnen enkele weken of maanden volledig zijn uitgevlakt, dat test de weerbaarheid van beleggers en bedrijven niet. En die test is nodig, om uitspattingen zoals we die nu zien te vermijden.

Vandaag lopen er analisten rond met 16 of 17 jaar ervaring die niet eens weten hoe zo’n crash of crisis eruitziet, behalve dan uit boeken of lessen. En dan verwijs ik terug naar de uitspraak van Yogi Berra hierboven: “In theorie is er geen verschil tussen theorie en praktijk, in de praktijk wel.” De emoties die dan getest worden, kun je niet uit boeken halen.

Dat we vandaag in een periode zitten met excessen op de markt, wordt voor mij duidelijk aan deze reclame:

Op verschillende financiële websites vind je vandaag reclame voor producten die gebouwd zijn rond één enkel aandeel, waarbij opties worden geschreven en die dan maandelijks of soms zelfs wekelijks een bedrag uitbetalen. Ook op Seeking Alpha verschijnen steeds meer artikelen over deze producten.

Dit creëert hefbomen en zeer gevaarlijke situaties. “Accidents waiting to happen,” is mijn mening. De laatste keer dat ik zulke praktijken zag (maar net als iedereen de impact op de markt onderschatte), was in 2007-2008, met de herverpakte kredieten.

Dat het met deze producten ook slecht gaat aflopen, staat voor mij als een paal boven water. Of ze ook tot een systeemcrisis kunnen leiden, is een andere vraag. Hier zullen de verliezen door de beleggers gedragen worden, en zullen de banken niet op omvallen staan. Of ben ik te positief?

Marktoverzicht juni 2025

De daling in de verhouding tussen de totale marktkapitalisatie in de VS en het bruto binnenlands product is inmiddels bijna volledig uitgewist. Ik heb de grafiek voor deze maand op vijf jaar gezet in plaats van de traditionele twintig, omdat je daarop goed kunt zien hoe snel de dip alweer verwerkt is.

Hoe vaak ik niet gelezen heb dat op lange termijn de beurzen altijd stijgen, en dat we dus moeten kopen en ons geen zorgen hoeven maken over een daling, is hallucinant. Die lange termijn wordt flink onderschat door de meesten die deze leuze hanteren.

De langste herstelperiode ooit voor de almachtige S&P500 was tijdens de Grote Depressie: het duurde toen 25 jaar van piek tot piek. De dotcombubbel zorgde ervoor dat beleggers 13 jaar zonder rendement zaten. De oliecrisis van de jaren zeventig nam 7,5 jaar in beslag. De financiële crisis 5,5 jaar.

Dus ja, de beurs stijgt altijd, maar probeer maar eens drie tot vijf jaar zonder rendement te verteren, laat staan meer dan tien jaar. En nee, DCA (dollar cost averaging), ofwel gespreid aankopen, is niet dé oplossing. In de praktijk zien we namelijk dat mensen niet blijven bijstorten zodra ze de beurs maanden- of jarenlang alleen maar zien dalen.

Laten we dat even afzetten tegen de laatste vijf jaar. De piek van januari 2022 werd opnieuw bereikt in juli 2023, anderhalf jaar. De covidcrash zelf duurde zes maanden, net als de correctie van 2023. En hoewel we nog geen nieuwe piek hebben, is de door Trump veroorzaakte correctie na eveneens zes maanden bijna weggewerkt. Het kan natuurlijk nog keren. Het kan zijn dat november 2024 het hoogtepunt zal blijken en dat er een echte crash komt. De financiële crisis kende haar piek ook in oktober 2007, terwijl pas bijna een jaar later, in september 2008, er echt werd ingehakt.

Begrijp je nu waarom ik geworsteld heb om niet over te komen als een doemspreker? Aan de ene kant ben ik er namelijk heilig van overtuigd dat er voor veel bedrijven onrealistische verwachtingen zijn, waardoor ze veel te duur geprijsd staan. Aan de andere kant geloof ik net zo sterk dat mensen en bedrijven een mooie toekomst tegemoetgaan.

Daarom ligt mijn focus steeds meer op: “Wat kan het bedrijf voor mij verdienen aan deze prijs?” Of we daarnaast ook van de bonus van multiple expansion kunnen profiteren, zullen we dan wel zien.

Artikels en updates deze week

Dinsdag verscheen de voorlaatste les, Les 18: Wat we kunnen leren van bekende waardebeleggers, van onze Introductie tot het waardebeleggen.

Het blijft rustig wat betreft bedrijfsnieuws dat niet onder het korte nieuws hieronder valt samen te vatten.