Als je regelmatig schrijft over dure beurzen of aandelen, is het logisch dat je de vraag krijgt: “Hoe bescherm ik me tegen een crash?” Vandaag de dag is de markt erg tweezijdig: er zijn zowel dure als goedkope aandelen te vinden. Maar als de dure aandelen op een bepaald moment van hun voetstuk vallen, zullen waarschijnlijk alle aandelen, in meer of mindere mate, meegesleurd worden. Hoe verder de prijs afwijkt van de intrinsieke waarde, hoe harder de val zal zijn. De vraag hoe je je portefeuille beschermt tegen een crash is dus absoluut terecht. Zoals bekend, voorspellen de beste beleggers niet – ze bereiden zich voor.
Beschermingsstrategieën
Een optie is om onder al je aandelen een stoploss order te plaatsen (al dan niet mentaal). Op die manier verkoop je automatisch als een aandeel onder een bepaalde koers zakt. Dit brengt echter een ander probleem met zich mee: wanneer stap je weer in? Stel dat de daling nog niet voorbij is en je opnieuw wordt uitgestopt bij je nieuwe aankopen. Dit kan leiden tot extra verliezen en frustraties.
In het verleden heb ik gewerkt met opties als dekking. Als je iets wilt doen om je risico te beperken, lijkt dit mij nog steeds de beste keuze. Je kunt je indekken door bijvoorbeeld putopties te kopen op specifieke aandelen. Dit geeft je het recht om die aandelen tegen een vooraf bepaalde prijs te verkopen. Een andere mogelijkheid is het kopen van een putoptie op een algemene beursindex. Hiermee verlaag je het marktrisico, ook voor aandelen die zelf geen opties hebben. In feite koop je met deze opties een vorm van verzekering: je behoudt het opwaarts potentieel, terwijl je bij een daling vooraf je maximale verlies kent.
Praktische toepassing
Vandaag de dag is het kopen van out-of-the-money puts op bijvoorbeeld de QQQ (de Nasdaq, waar veel dure Amerikaanse aandelen genoteerd zijn) een valide strategie. Ik heb dit in beperkte mate zelf toegepast. De reden hiervoor is dat mijn inkomen – afgezien van deze nieuwsbrief – volledig afhankelijk is van mijn beleggingen. Bij een crash wil ik graag wat geld achter de hand hebben om van te leven, zodat ik geen aandelen goedkoop moet verkopen.
Het nadeel van deze strategie is de kostprijs. De verzekeringspremie voor het kopen en doorrollen van opties drukt extra op je rendement. Als je daarnaast, zoals in mijn geval, belegt in Europese aandelen die de afgelopen jaren al matig hebben gepresteerd, is die extra kost allesbehalve prettig.
Als mijn inkomen niet zo afhankelijk was van de beurs en ik voldoende middelen had om tijdens een crash goedkopere aandelen bij te kopen, zou ik waarschijnlijk geen opties kopen. Hoewel het een valide strategie blijft, ben ik inmiddels te lang uit de optiewereld om dit nog zelfstandig goed te kunnen toepassen. Daarom vertrouw ik hierbij op de kennis van anderen.
Een meer natuurlijke benadering
In het verleden maakte ik me weinig zorgen over mogelijke dalingen of crashes. Mijn portefeuille was automatisch wat defensiever wanneer ik bedrijven goedkoop vond, en had meer cash wanneer aandelen te duur leken. Met andere woorden: ik zat altijd klaar om koopjes te doen.
Zoals Peter Lynch ooit zei: “Er is veel meer geld verloren gegaan door beleggers die zich voorbereidden op een crash of die een crash probeerden te voorspellen, dan in de crash zelf.”
Vandaag is de situatie anders. In Europa zijn er al lange tijd interessante koopjes te vinden, waardoor ik nu een groter percentage van mijn portefeuille heb belegd dan tijdens eerdere periodes van hoge waarderingen. Ik maak me daar niet druk over, omdat ik verwacht dat onze aandelen minder hard zullen dalen bij een eventuele crash. Ze zijn immers al goedkoop. Maar wat goedkoop is, kan natuurlijk nóg goedkoper worden.
Daarnaast stel ik mezelf de vraag: als ik niet bereid ben om mijn aandelen aan te houden bij een daling van 20%, moet ik ze dan vandaag wel in portefeuille hebben? Zulke dalingen, waarbij er fundamenteel niets verandert aan de bedrijven, zijn in mijn ogen juist koopmomenten.
Focus op fundamenten
De beste verzekering blijft naar mijn mening je eigen kennis en grondig onderzoek van de bedrijven waarin je investeert. Er zijn voor mij drie redenen om een bedrijf te verkopen:
Het is te duur geworden.
Ik heb geld nodig voor een bedrijf met meer potentieel.
Er is fundamenteel iets veranderd (of ik heb iets gemist of verkeerd ingeschat) aan het bedrijf of de markt waarin het actief is.
Al deze redenen zijn gericht op het bedrijf zelf, niet op de algemene beurs. Als de beurs zakt, maar mijn analyses van de bedrijven blijven kloppen, is het misschien vervelend om naar mijn portefeuille te kijken, maar tegelijkertijd biedt dat kansen om goedkopere aandelen bij te kopen.
Artikels en updates deze week
We zijn vertrokken voor een nieuw cijferseizoen. Deze week hebben we al enkele korte tradingupdates ontvangen, die je terugvindt onder Kort nieuws. Daarnaast hebben we bij de nieuwsbrief van Sofina iets langer stilgestaan. Je leest de volledige update hier: Sofina – mijn blootstelling aan AI.
Afgelopen dinsdag ben ik gestart met een introductiereeks over waardebeleggen, met als eerste les: Waarom Beleggen. Voor trouwe lezers die al langer meegaan, zal deze eerste les mogelijk wat te basaal zijn. Toch kan het interessant zijn als herhaling of als bron om door te sturen naar nieuwe beleggers. In de volgende lessen zal de inhoud verder worden uitgediept.
Deze reeks over waardebeleggen zal worden afgewisseld met de eerder aangekondigde serie over Europese aandelen. Ik wil me hierbij niet vastpinnen op een strak schema, zodat ik voldoende tijd en ruimte heb om bedrijven grondig te onderzoeken wanneer dat nodig is. Mijn prioriteit ligt immers in de eerste plaats bij beleggen – en pas daarna bij schrijven. Dat is in mijn ogen ook een voordeel voor jullie.