De ideale investering: Aandelen doorgeven aan volgende generaties
In een ideale situatie kan men aandelen van een bedrijf kopen, gedurende vele jaren genieten van stijgende dividenden, en deze investeringen vervolgens doorgeven aan kinderen of kleinkinderen.
Helaas voldoen wereldwijd slechts een handvol bedrijven aan de strenge criteria voor dergelijke langetermijninvesteringen. Als het je lukt om een van deze tegen een redelijke prijs te kopen, moet je niet aarzelen, maar ze blijken meestal alleen betaalbaar genoeg te worden tijdens beurscrashes.
Levensduur van bedrijven: Van groots tot overbodig
Zelfs ogenschijnlijk uitzonderlijke bedrijven, zoals Kodak en IBM in het verleden, hebben een levensduur, net zoals mensen. In de jaren '70 zou niemand hebben geloofd dat het grote Kodak of IBM niet voor altijd de aandelenmarkt zou domineren. Het is twijfelachtig of Amazon, Google, Apple, Nvidia,... allemaal het lot kunnen tarten.
Uit mijn ervaring als ondernemer in de fotografie-multimedia sector weet ik heel goed wat disruptie is en hoe iedereen actief in de sector de veranderingen ofwel niet op tijd zag aankomen, of er geen antwoord op had. Dat maakt me extra kritisch en voorzichtig voor de nieuwe generatie van bedrijven “die voor altijd zullen groeien”.
Balans tussen prijs en kwaliteit: Het dilemma van de waardebelegger
Als waardebelegger geef ik prioriteit aan prijs boven kwaliteit. Ik erken dat een slecht presterend bedrijf nog steeds een winstgevende investering kan zijn als het tegen een stevige korting wordt verworven, en dat zelfs het beste bedrijf ter wereld een slechte investering kan zijn wanneer de betaalde prijs te hoog is. Desalniettemin zoek ik voortdurend naar een optimale combinatie tussen waarde en kwaliteit.
Joël Greenblatts Magic Formula is naar mijn mening de essentie van beleggen: het zoeken naar bedrijven die een balans vinden tussen kwaliteit en waarde. Dit principe leidt mijn beleggingskeuzes.
Prioriteit geven aan zekerheid: Prijs vandaag vs. onzekere toekomstige groei
Ik hou van groei in de cijfers van een bedrijf, maar ik ben niet bereid een premie te betalen voor onzekere toekomstige groei. De prijs die je betaalt en de ROE/ROIC zijn de belangrijkste factoren die je rendement bepalen. Ik heb geen controle over de toekomstige ROIC, maar wel over de prijs die ik betaal.
Risicobeoordeling: Schuld, liquiditeit en concurrentievoordelen
Belangrijke factoren in mijn beleggingsanalyse zijn het beoordelen van de schuldratio, liquiditeit en het bezitten van een concurrentievoordeel of 'moat'. Dergelijke overwegingen bepalen het potentieel voor langetermijnsucces.
Bijna even belangrijk is het beoordelen van de kapitaaltoewijzingsvaardigheden van het management. Lopen we het risico dat ze ons rendement verlagen door domme overnames of door hun eigen bedrijfsaandelen tegen een premie te kopen?
Balans tussen concentratie en diversificatie
Ik volg het principe van Peter Lynch dat om een bedrijf goed te leren kennen, je erin moet investeren. Ik heb echter niet honderden aandelen. Ik focus op een beheersbaar aantal aandelen (24-36) om een diepgaand begrip te waarborgen.
Wanneer ik een aandeel onderzoek, probeer ik redenen te vinden om het zo snel mogelijk op de NEE-stapel te plaatsen. Er zijn zoveel aandelen die het waard zijn om naar te kijken dat ik geen tijd wil verspillen.
De planten water geven en het onkruid wieden: Strategie voor portefeuillebeheer
Eenmaal geïnvesteerd, monitor ik voortdurend en leer ik over de bedrijven in de portefeuille. Ik volg het bedrijfsnieuws nauwlettend. Ik probeer voortdurend te beoordelen hoe kwalitatief het bedrijf is. Als het voldoende is maar niet geweldig, houd ik vast totdat het zijn eerlijke waarde bereikt of totdat ik een betere opportuniteit vind. Ik evalueer ook opnieuw wanneer de aandelenkoers met 20% daalt. Heb ik het mis? Is het beter om mijn verliezen te beperken?
Bedrijven van hoge kwaliteit rechtvaardigen langere houdperioden, deze verkopen we alleen wanneer de kwaliteit afneemt of wanneer ze extreem overgewaardeerd zijn. Deze aandelen kunnen de moeite waard zijn om bij te kopen als zich kansen voordoen.
Door de winnaars te laten lopen, worden ze een steeds groter deel van de portefeuille. De portefeuille concentreert zichzelf.
Globaal perspectief: Schattenjacht over continenten
Met een voorkeur voor kleine en middelgrote bedrijven, vaak eigenaar-geëxploiteerd of met strategische (familiale) aandeelhouders, zoek ik naar kansen in Europa (inclusief de Noordse landen en het VK, niet alleen de eurozone).
Deep Value opportuniteiten, waar Warren Buffett in de eerste plaats mee rijk geworden is, zoek ik over alle ontwikkelde markten.
Competitieve voordelen als belegger
Een langetermijnmentaliteit onderscheidt succesvolle waardebeleggers. Door te focussen op het grotere plaatje hebben we een voordeel. Het drie tot vijf jaar vooruit denken geeft ons de voorsprong bij het herkennen van kortetermijnhobbels die de aandelenprijs beïnvloeden, en geeft ons de mogelijkheid om hiervan te profiteren.
Als belegger liggen mijn krachten in het filteren van irrelevante ruis van de belangrijke factoren van een bedrijf, het behouden van een langetermijnvisie en het onder controle houden van mijn emoties bij het beleggen.
Lees je graag twee voorbeeldrapporten? Dan verwijs ik je graag naar deze van Smartphoto en Cake Box